نظریه مشورتی شماره 7/1403/885 مورخ 1404/04/21
7/1403/885
1403-127-885ح
1404/04/21
استعلام:
چنانچه خواهان با طرح دعوا به شهادت شهود برای اثبات امری که شهادت با آن ممکن است، استناد و تصریح کند؛ اما دادگاه بدوی و تجدیدنظر به این درخواست توجه نکنند و در نهایت حکم علیه خواهان صادر شود و این رفتار قضات در دادگاه انتظامی قضات تخلف انتظامی تلقی شود؛ آیا این امر می‌تواند از موجبات اعاده دادرسی باشد؟ از آنجا که در نتیجه اقدام مرجع قضایی رسیدگی‌کننده، شهادت شهود استماع نشده و این دلیل از دسترس خارج شده است، آیا این امر می‌تواند سند مکتوم موضوع بند 7 ماده 426 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 تلقی شده و از موجبات اعاده دادرسی محسوب شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
مقصود از سند مکتوم موضوع بند 7 ماده 426 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، سندی است که در جریان دادرسی منتهی به صدور رای به صورت واقعی مکتوم بوده و در طی این فرایند، سند در اختیار مستدعی دادرسی نبوده است و بر این اساس، صرف عدم توجه دادگاه به درخواست خواهان برای استماع شهادت شهود و صدور رای بر بی‌حقی وی و محکومیت انتظامی قاضی رسیدگی‌کننده از این حیث، آنگونه که در فرض سؤال آمده است، موجبی برای تلقی این امر به عنوان مکتوم بودن سند و پذیرش اعاده دادرسی نیست و مدعی می‌تواند اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 را در خصوص این رای درخواست کند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران