دیه مقدر، مال معینی است که در شرع مقدس به سبب جنایت غیرعمدی بر نفس، عضو یا منفعت، یا جنایت عمدی در مواردی که به هر جهتی قصاص ندارد، مقرر شده است.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 448 قانون مجازات اسلامی:
1- دیه در لغت به معنای رد کردن می‌باشد. در اصطلاح حقوقی دیه به مالی می‌گویند که در مقابل صدمات و جنایت‌های غیرعمدی و هم‌چنین در خصوص جنایت‌های عمدی در مواردی که قصاص انجام نمی‌شود، به مجنی‌علیه (بزه‌دیده) یا اولیای دم او پرداخت می‌گردد.
2- مجازات دیه فقط مختص اشخاص حقیقی نبوده و امکان محکوم نمودن اشخاص حقوقی نیز به پرداخت دیه در صورت احراز رابطه سببیت میان رفتار شخص حقوقی و جنایت ایجاد شده، وجود دارد.
3- هر چند که پرداخت دیه و پرداخت جزای نقدی هر دو مجازات می‌باشند اما این دو دارای تفاوت‌هایی با یکدیگر اعم از آنکه در صورت فوت مرتکب جرم، جزای نقدی از بین می‌رود اما پرداخت دیه از اموال بجای مانده مرتکب جرم صورت می‌گیرد یا آنکه میزان دیه به عنوان حق‌الناس قابل کاهش و تقلیل نمی‌باشد اما امکان کاهش میزان جزای نقدی وجود دارد و ... می‌باشند.
4- پرداخت دیه مستند به ماده 488 قانون مجازات اسلامی، مقید به مهلت بوده و برحسب نوع جنایت، این مهلت ظرف یک،دو یا سه سال از تاریخ ارتکاب جرم می‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران